تأثیر سطوح مختلف شوری و خشکی بر صفات جوانه‌زنی گونه چاودارکوهی (Secale montanum) در مراحل اولیه رشد

استفاده از گونه‌های مرتعی مقاوم به خشکی و شوری در امر اصلاح و توسعه مراتع دارای اهمیت فراوانی است. چاودار کوهی یکی از گندمیان مهم مرتعی برای ایجاد چراگاه و تولید علوفه خشک است و با توجه به اهمیت این گونه مرتعی و این که تا کنــون مطالعه‌ای در مورد تحمل به شوری و خشکی آن انجام نشده است، بنابراین در این تحقیق میزان مقاومت این گونه به تنش شوری و خشکی در مرحله جوانه‌زنی و اثر این تنش‌ها بر شاخص‌های درصد و سرعت جوانه‌زنی، طول ریشه‌چه و طول ساقه‌چه گونه مذکور مورد بررسی قرار گرفته است. برای ایجاد تنش شوری از کلرید سدیم (NaCl) و برای اعمال تنش‌های خشکی مختلف از پلی‌اتیلن گلیکول (PEG6000) استفاده شد. طرح آزمایشی به صورت طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل در چهار تکرار و پنج سطح شوری (شاهد، 50 ، 100، 150، 200 و 300 میلی‌مولار) و همچنین پنج سطح خشکی (شاهد (صفر)، 2/0-، 4/0-، 6/0- و 8/0- مگاپاسکال) بوده است. نتایج آنالیز واریانس نشان داد که تیمارهای شوری و خشکی بر درصد جوانه‌زنی، سرعت جوانه‌زنی، طول ریشه‌چه، طول ساقه‌چه و بنیه بذر اثر معنی‌داری داشتند، به طوری که با افزایش تنش شوری و خشکی درصد جوانه‌زنی، سرعت جوانه‌زنی، طول سـاقه‌چه و طول ریشه‌چه کاهش یافتند.